உயரத்தில் இருந்தால் மதிப்பு கிடைக்குமா?

துறவி ஒருவர் தனது சீடர்களுடன் ஒரு ஊரின் ஆலமரத்தடியில் வந்து அமர்ந்தார். துறவி வந்திருப்பதை அறிந்த அவ்வூர் மக்கள் அங்கு வந்து அவரை வணங்கி ஆசி பெற்றுச் சென்றார்கள்.
அந்த ஊரின் தற்பெருமை மிகுந்த பணக்காரன் ஒருவன் ஊர் மக்களெல்லாம் அந்தத் துறவியிடம் ஆசி பெற்று வருகிறார்களே நாமும் சென்று ஆசி பெற்று வருவோம் என்று வந்தான்.
அவன் தன்னுடன் ஒரு நாற்காலியையும் எடுத்து வந்திருந்தான். அதைத் துறவி முன்பு போட்டு அதில் அம்ர்ந்தபடியே பேசினான். கீழே அமர்ந்திருந்த துறவியும் அவனின் கேள்விக்குப் பதில் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்.
எவ்வளவு பெரிய ஞானி நம் துறவியார். அவரிடம் இப்படி மரியாதை இல்லாமல் நடந்து கொள்கிறானே”என்று அந்தத் துறவியின் சீடர்கள் கோபமடைந்தனர்.
பணக்காரன் அங்கிருந்து கிளம்பிச் சென்றான்.
அங்கிருந்த சீடர்களில் ஒருவன், “உயர்ந்த இடத்தில் அமர வேண்டியவர் நீங்கள். கீழே அமர்ந்து பணிவாய்க் கேட்க வேண்டியவன் அவன். ஆனால் இங்கே பணக்காரன் உங்களுக்கு முன்னால் நாற்காலியில் அமர்ந்து பேசியது எங்களுக்கெல்லாம் பிடிக்கவில்லை. உங்களுக்கு ஏற்பட்ட அவமானத்தை எங்களால் தாங்க முடியவில்லை.” என்று புலம்பினான்.
மற்ற சீடர்களும் அவனது கருத்தை ஆமோதித்தனர்.உடனே துறவி, “அமர்கின்ற இடத்தில் உயர்வு தாழ்வு இல்லை. எனக்கு எந்த அவமானமும் ஏற்ப்டவில்லை” என்றார்.ஆனால் சீடர்களுக்கு அவரது பதில் திருப்தி அளிக்கவில்லை.
அதையறிந்த துறவி அவர்களை அழைத்துக் கொண்டு அருகிலிருந்த காட்டிற்குள் சென்றார்.
அங்கு மரத்தின் மேல் அமர்ந்திருந்த குரங்கு ஒன்றைக் காட்டி, சீடர்களே இந்த குரங்கைப் பாருங்கள். இது மரத்தின் மேல் உயர்ந்த இடத்தில் உள்ளது. நாமோ கீழே நிற்கிறோம். உயர்ந்த இடத்தில் இருந்தாலும் குரங்கு குரங்குதானே. அதற்கு என்ன பெருமை இருக்கிறது?” என்று கேட்டார்.
இதைக் கேட்ட சீடர்கள் அமைதியடைந்தார்கள்.

சின்னு மரம்

”உஷ் உஷ்” என்ற சத்தமிட்டபடியே இருக்கும் இந்த மரம். காட்டின் நடுவிலே இருக்கின்றது.அனேகமாக எல்லா விலங்கிற்கும் அணில் மரத்தை பற்றி தெரிந்து இருக்கும். அதன் பெயர் காரணம் தெரியாமல் போனாலும் அது எந்த இடத்தில் இருக்கிறது என எல்லோருக்கும் தெரியும்.

இந்த மரத்தை “சின்னு மரம்” “சின்னு மரம்” என்று தான் அழைப்பார்கள். பக்கத்து காட்டில் இருந்து ஏதாவது விலங்கு இந்த காட்டிற்கு வந்து, வழி கேட்டால் “சின்னு மரத்திற்கு முன்னால் போங்க” , ” சின்னு மரத்திற்கு இரண்டாம் மரம்” என மற்ற விலங்குகள் வழி காட்டும். அந்த அளவிற்கு சின்னு மரம் காட்டின் முக்கிய சின்னமாக கருதப்பட்டது.

அது சரி அது என்ன அணில் மரம். அந்த கதை ரொம்ப சுவாரஸ்யமா இருக்குமா?
முன்னொரு காலத்தில் இதே மரத்தில் செம்பன், செம்பி என்று இரண்டு அணில் வாழ்ந்து வந்தது. அவர்களுக்கு சின்னு என்ற அழகான அணில் குழந்தை பிறந்தது.பிறந்த சில மாதங்களுக்கு இது மற்ற அணில்களை போல அமைதியாக நல்ல பிள்ளையாக தான் இருந்தது..ஓட ஆரம்பித்த பிறகு வால்தனம் வந்துவிட்டது. கொஞ்ச வால்தனம் எல்லாம் இல்லை, பயங்கர வால்தனம்.

எந்த மரத்திற்கு சென்றாலும் கலாட்டா தான். கலாட்டா செய்தால் பரவாயில்லையே, அடாவடி செய்ய ஆரம்பித்துவிட்டது.குறும்பு செய்யும் குழந்தைகளை அனைவருக்கும் பிடிக்கும்.

ஆனால் அடாவடி செய்தால், அடம்பிடித்தால் யாருக்கு தான் பிடிக்கும் சொல்லுங்க.மற்ற அணில்கள் விளையாடும் போது தான் மட்டும் தான் விளையாட்டில் வெற்றி பெற வேண்டும் என சொல்லும்.வயதான காலத்திலும் செம்பனும் செம்பியும் சின்னுவிற்கு உணவினை தேடி எடுத்து வந்து தந்தனர்.சின்னு ஒரு வேலையும் செய்யாமல் இருந்தது.

சின்னு என்ற பெயரை கேட்டாலே சக வயது அணில்கள் ஓடி ஒளிய ஆரம்பித்துவிட்டன. சின்னுவிற்கு நண்பர்கள் என்றே யாரும் இல்லை. இப்படி இருந்தால் எப்படி நண்பர்கள் கிடைப்பார்களாம்? பெரிய அணில்களுக்கு மரியாதையே தராது சின்னு. இப்படி எல்லாம் செய்யக்கூடாது என சொல்லும் தன் அம்மா அப்பாவையும் சில சமயம் விட்டுவைக்காது சின்னு. இந்த கவலையில் செம்பன் செம்பி இருவரும் மனம் வருந்தி இறந்துவிட்டன்ர்.

சரி பெற்றோர் இறந்த துக்கத்திலாவது சின்னு சரியாகிவிடும் என நினைத்த அனைவருக்கும் ஏமாற்றம் தான். அப்பா அம்மா உயிருடன் இருந்த போது கொஞ்சமாவது அவர்களுக்கு பயந்து இருந்தது.இப்போது அட்டகாசம் தாங்கமுடியவில்லை.எல்லா அணிலும் கூடி ஒரு முடிவினை எடுத்தது.” நாங்கள் அனைவரும் உனக்கு தினமும் வேண்டிய உணவினை தருகிறோம். இந்த மரத்தைவிட்டு வரவே வராதே” என்று வேண்டின. சின்னுவால் மற்ற அணில்களின் தின வாழ்கையே பாதிக்கபடும் நிலையில் இருந்ததால் இப்படி ஒரு முடிவினை அனைவரும் எடுத்தனர்.

அதன்படி தினமும், பழம், உணவு அனைத்தும் மரம் தேடி வந்தது. எந்த வேலையும் செய்யாமல் தினசரி உணவு உண்பதே வேலையாக இருந்தது. காடே அதிசயிக்கும்படி ஒன்று நிகழ்ந்தது. சின்னுவின் வால் நாளுக்கு நாள் நீண்டுகொண்டே போனது. காட்டில் இது தான் பேச்சு. சிங்கம்,புலி, யானை, மான், பாம்பு என எல்லா உயிரினமும் இந்த அதிசயத்தை காண வந்தது.

மரத்தின் உச்சியில் சின்னு இருந்தால் தரை வரை வால் நீண்டுவிட்டது. மரத்தில் உயரம் முப்பது அடி இருக்கும்.பெருத்த வால் இருப்பதால் நகர்ந்து செல்வதே சிரமமாகிவிட்டது. வால் எங்காவது சிக்கி கொள்ளும்.காட்டிலே ஒரு காட்சி பொருளாகிவிட்டது சின்னு,மற்ற காடுகளில் இருந்துகூட விலங்குகள் வர ஆரம்பித்துவிட்டன.முதலில் பெருமையாக இருந்தது, பிறகு அவர்களின் கேலிப்பேச்சு சின்னுவை என்னவொ செய்தது.

தன் தவறுகளை எல்லாம் எண்ணி வருத்தப்பட்டது.அப்பா அம்மா சொல்லை கேட்கவில்லையே, யாருக்கும் மரியாதை தரவில்லையே என நினைத்து அழுதது.சின்ன சின்ன வேலைகளை மெதுவாக செய்ய ஆரம்பித்தது.உணவு கொண்டு வருபவர்களிடம் மரியாதையாக நடக்க ஆரம்பித்தது.நல்ல அணிலாக மாறிவிட்டது.

சில மாதங்களில் அந்த பெரிய வால் மறைந்து சின்னு மற்ற அணில்களை போன்று மாறிவிட்டது. பொறுப்பு வந்தது. எல்லோரிடமும் நல்ல பெயர் எடுத்தது. ஆனந்தமாக வாழ்ந்தது.

ஆனாலும் அந்த மரத்தின் பெயர் அப்படியே நிலைத்துவிட்டது. சின்ன அணில்களுக்கு சின்னுவின் கதை சொல்லி நல்லபடி நடக்க சொல்வது அந்த காட்டின் வழக்கத்தில் வந்துவிட்டது.